Kookvrijwilliger Luci: "Koken met liefde in de laatste levensfase"

Soms begint iets bijzonders met een enthousiast verhaal van een ander. Zo was het ook bij mij. Een vriendin vertelde hoe fijn ze het vond om als kookvrijwilliger in het hospice te werken. Omdat ik zelf erg van koken houd, dacht ik: waarom zou ik mijn liefde voor koken niet inzetten om iets te betekenen voor mensen in hun laatste levensfase?

De allereerste keer dat ik in het hospice kwam herinner me nog goed. Ik was verrast door de fijne sfeer die er hing. De warmte, de vriendelijkheid en de oprechte motivatie van de vrijwilligers grepen me meteen. Ik wist: hier wil ik deel van uitmaken

Doordat mijn moeder jarenlang in een zorgcentrum woonde en ik samen met mijn zussen en broer intensief voor haar laatste levensfase heb gezorgd, weet ik wel hoe waardevol kleine momenten van aandacht en liefde kunnen zijn. Voor mij betekent vrijwilliger zijn in het hospice dat ik met iets eenvoudigs, een maaltijd of een gerechtje, een glimlach kan brengen bij een gast of een familielid. Soms is dat een bord andijviestamppot, soms een kroket op een wit bolletje. Het gaat er niet om wat er op tafel staat, maar om het plezier dat iemand nog even kan beleven.

Een ervaring die me diep raakte, was het overlijden van een oudere dame. Ze liet alleen haar echtgenoot achter, zonder verdere familie. Ik zag zijn verdriet en hoe hij het hospice verliet, slechts vergezeld door een buurvrouw. Zijn eenzaamheid maakte diepe indruk op mij en deed me des te meer beseffen hoe rijk gezegend ik ben met een warm gezin en familie.

Levenslessen

Sinds ik in het hospice werk, ben ik anders naar het leven gaan kijken. Ik maak me minder druk om futiliteiten en besef sterker dan ooit dat zorg en aandacht voor elkaar het allerbelangrijkste zijn. Het leven eindigt voor iedereen – en hoe mooi is het als je in die laatste fase nog warmte en rust mag ontvangen.

Het vrijwilligerswerk geeft me veel voldoening en ook een groot besef van dankbaarheid: gezond zijn en een fijn leven hebben is niet vanzelfsprekend. Soms reageren mensen verbaasd als ik vertel dat ik dit werk doe: “Kan je niet beter iets vrolijkers gaan doen?” Maar ik ervaar het juist niet als zwaar. Integendeel, het geeft me energie om van betekenis te zijn.

Voor mij is het meest waardevolle dat ik samen met mijn collega’s kan bijdragen aan rust en warmte voor gasten en hun families. Want eigenlijk verdient ieder mens dat, juist in de laatste fase van het leven.